Παρέμβαση προέδρου στο 1ο Αναπτυξιακό Συνέδριο Θεσσαλίας

Ο πρόεδρος του τμήματος, Νίκος Παπαγεωργίου, παρεμβαίνοντας στο 1ο αναπτυξιακό συνέδριο Θεσσαλίας, το οποίο οργανώνει η εφημερίδα «Ελευθερία» στη Λάρισα, 15 & 16 Μαρτίου 2019, ανέφερε τα ακόλουθα:

Η περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη αποτελεί σήμερα μείζον θέμα, τόσο για την αυτοδιοίκηση και τους φορείς, όσο και για τους πολίτες.

Θα πρέπει να πούμε πως μέσα στην κρίση ο μόνος κλάδος που άντεξε και μάλιστα σημείωσε και αύξηση της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας κατά 11% ήταν αυτός της Γεωργίας ενώ ο κλάδος των κατασκευών σημείωσε την μεγαλύτερη μείωση της τάξεως του -60%.

Τα έργα υποδομών – μεταφορών συμβάλλουν οριζόντια σε όλους τους τομείς ανάπτυξης της τοπικής και εθνικής οικονομίας όπως για παράδειγμα τουρισμός – προσβασιμότητα, εξωστρέφεια, ανταγωνιστικότητα.

Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα παραμένουν σε εκκρεμότητα τόσο η κατασκευή πλήρους κόμβου στον Πυργετό όσο και η ολοκλήρωση της Ε65. Αν και είχαμε διαβεβαιώσεις για αυτά τα έργα, έως σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα. Αυτά τα δύο οδικά έργα, όπως και η ολοκλήρωση των Λάρισα-Φάρσαλα, Λάρισα Κοζάνη, Τρίκαλα-Άρτα αλλά και η παραλιακή διασύνδεση των ΠΕ Λάρισας και Μαγνησία είναι καίριας σημασίας για την Θεσσαλία.

Όσον αφορά τον σιδηρόδρομο, θα πρέπει να τονίσουμε την ανάγκη για υπογειοποίηση των γραμμών που διέρχονται μέσα από αστικά κέντρα, και εννοώ την Λάρισα. Επιβάλλεται εξάλλου, αν το Υπουργείο θέλει να μιλάει για γραμμή υψηλών ταχυτήτων, η γραμμή σε όλο της το μήκος να είναι περιφραγμένη. Και δεν γίνεται να κόψουμε την Λάρισα στα 2. Και φυσικά θα θέσω και το θέμα της νέας γραμμής Καλαμπάκας-Ελασσόνας-Ραψάνης και την πιθανή διασύνδεση Ελασσόνας-Κοζάνης.

Οι αερογραμμές είναι επίσης ένα σημαντικό κομμάτι. . Ο αερολιμένας Ν. Αγχιάλου, εκτιμώ πως είναι ένα κακό παράδειγμα. Έχουμε κάνει ένα αεροδρόμιο, χωρίς πρόσβαση στον σιδηρόδρομο, και πρόσφατα μάθαμε πως ο ΟΣΕ μελετά την επέκταση του δικτύου προς την Ν. Αγχίαλο. Όταν υπάρχουν μελέτες για επαναλειτουργία ως πολιτικού του αερολιμένα Λάρισας, όπου όπως γνωρίζεται ο σιδηρόδρομος, περνά στα όρια του. Και επιτέλους τα πρέπει να ξεκινήσουν τα υδατοδρόμια σε Βόλο, Β. Σποράδες, Λίμνη Πλαστήρα, Αγιόκαμπο. Άλλα και η βελτίωση των λιμενικών εγκαταστάσεων και η δημιουργία μαρίνων για ασφαλή ελλιμενισμό σκαφών .

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να συμβάλλουν στο κεφάλαιο τουρισμός.

Το 2015 από τις 2 εκ. περίπου διανυκτερεύσεις το 62% ~1.3 εκ. € είχαν οι Μαγνησία και Σποράδες. Επόμενη έρχεται η ΠΕ Τρικάλων με 415.000, μετά η Λάρισα με 204.000 και τέλος η ΠΕ Καρδίτσας με 133.000.

Προφανώς με σύγχρονα δίκτυα μεταφορών θα μπορούσε η Δυτική Θεσσαλία να εμφανίζει αύξηση του τουρισμού της.

Ένα σημαντικό κεφάλαιο για την ανάπτυξη της Θεσσαλίας είναι και τα έργα περιβάλλοντος και ενέργειας.

Το νερό αποτελεί κρίσιμο σημείο στην ανάπτυξη της Θεσσαλική οικονομίας, καθώς η Θεσσαλία διαθέτει πέντε εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργήσιμης γης (την μεγαλύτερη στη χώρα) καθώς επίσης κλίμα και έδαφος ιδανικά για παραγωγή μιας τεράστιας γκάμας προϊόντων γεωργίας – κτηνοτροφίας. Από αυτά σήμερα αρδεύονται τα 2,5 εκατομμύρια στρέμματα. Το υδατικό έλλειμα των νερών στον Θεσσαλικό κάμπο καλύπτεται κυρίως από τον υπόγειο υδροφορέα προκαλώντας μεγάλη περιβαλλοντική βλάβη.

Για τον λόγο αυτό εξάλλου είναι αναγκαία και επίκαιρη η μεταφορά νερών από τον Αχελώο στον Θεσσαλικό κάμπο. Υπάρχουν εδώ και χρόνια πολλές απόψεις θετικές και αρνητικές, αλλά στο τέλος την πληρώνει η Θεσσαλική οικονομία, η οποία στηρίζεται στον πρωτογενή τομέα. Μπορούμε με 600 εκ. ευρώ να ολοκληρώσουμε το έργο ώστε να εκμεταλλευτούμε το ήδη επενδεδυμένο κεφάλαιο των 500 εκ. €, να αρχίσουμε άμεσα την αποκατάσταση του υπόγειου υδροφορέα, να αναπτύξουμε περεταίρω τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, να εξασφαλίσουμε απόθεμα για περιπτώσεις λειψυδρίας αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είναι στις προθέσεις της Πολιτείας.

Η μείωση τους κόστους ενέργειας επιβάλλεται επίσης ώστε να γίνει η Θεσσαλική οικονομία πιο ανταγωνιστική.

Σε μία δεκαετία δαπανούμε ένα ΠΕΠ -περί τα 400εκ € για να ποτίσουμε τα χωράφια μας. Η βιομηχανία μας καταναλώνει αντίστοιχα 1,2 δις € ανά δεκαετία σε αξία ρεύματος. Η παγκόσμια αγορά της εξοικονόμησης ενέργειας υπολογίζεται στα 100 δις. €. Προφανώς αυτό το ποσό δεν μπορεί να καλυφθεί από κανένα πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Είναι ανάγκη να δούνε η Πολιτεία και οι Δημόσιοι και Ιδιωτικοί φορεί τις Συμβάσεις Ενεργειακής Απόδοσης, ένα εργαλείο που απελευθερώνει ιδιωτικά κεφάλαια σε αυτήν την αγορά.

Και τέλος θα πρέπει να αναφερθώ και στα θέματα της ανακύκλωσης και των απορριμμάτων. Για την επεξεργασία λυμάτων, για την δημιουργία πράσινων σημείων, για εξοπλισμό. Μόνο στον Δήμο Λαρισαίων έργα στερεών και υγρών αποβλήτων αλλά και άλλα έργα περιβάλλοντος αναζητούν χρηματοδότηση 33εκ ευρώ.

Πρέπει λοιπόν να δούμε και αυτό το θέμα γιατί σε επίπεδο Θεσσαλίας είναι τεράστια τα κεφάλαια που πρέπει να δαπανηθούν και σε αυτήν την κατεύθυνση.

Οφείλουμε λοιπόν -λαμβάνοντας υπόψιν και την εξειδίκευση κάθε περιοχής- να κοστολογήσουμε και να ιεραρχήσουμε όλες τις ανάγκες της Θεσσαλίας και να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτές, ώστε να αναπτύξουμε και να θωρακίσουμε την Θεσσαλική οικονομία για τις επόμενες δεκαετίες